Kraj Birma

Stolica: Naypyidaw
Powierzchnia: 676 578 km²
Ludność: 51,4 mln
Waluta: Kiat,1 kiat = 100 pia
Język: birmański
Wiza: wiza jest wymagana

Naypyidaw

Równina Irawadi

Szan

Zatoka Andamańska

Pełna egzotyka, fascynująca przygoda, pełne kontrastów miasto Rangun i słynna Złota Skała.

Informacje ogólne

Południowa część Birmy została odkryta przez turystykę stosunkowo niedawno, dlatego jest zakątkiem dzikim i pełnym niespodzianek. Na podróżników zwiedzających tę części Myanmar czeka złota świątynia poświęcona Buddzie, kilkusetletnie ruiny Pegu, słynna złota skała czy olbrzymie jaskinie Ba-an. Region Zatoki Andamańskiej to przede wszystkim dżungla skrywająca również kilka ciekawych miejsc do zobaczenia. Warto zobaczyć lasy namorzynowe i różnorodną faunę w delcie rzeki Irawadi oraz Rezerwat Przyrody Meinmahla Kyun. Doskonałym miejscem na wycieczkę jest także wyspa Bilu z unikalną kulturą Monów oraz archipelag Myeik dla osób zainteresowanych podwodnymi wyprawami. Chociaż południowa część Birmy jest bardzo rozległa, biura podróży i agencje turystyczne organizują tematyczne wycieczki pozwalające zobaczyć najciekawsze atrakcje.

Stolicą regionu jest Rangun – intrygujące miasto pełne niespodzianek. Wielkie, zatłoczone i energetyczne. Jest to również dawna stolica Birmy, którą można pokochać lub znienawidzić. Z pewnością odnajdzie się tam turysta, któremu niestraszne tłumy ludzi na ciasnych ulicach, wszechobecne skutery, hałas i trąbienie. Można tam znaleźć egzotyczną kuchnię, kolonialną architekturę, centra medytacji i mnóstwo targowisk z różnościami. W mieście znajdują się także dwa jeziora z doskonałymi terenami spacerowymi.

Historia Rangun (Yangon) sięga XVIII wieku – wtedy niewielka osada rybacka zyskała na znaczeniu dzięki świątyni Szwedagon. Rozwój ośrodka miejskiego nastąpił wraz z kolonizacją brytyjską, która w konsekwencji po I wojnie światowej przyczyniła się do powstania ruchów narodowo-wyzwoleńczych. Natomiast II wojna i okupacja japońska doprowadziły do zniszczeń, co wstrzymało późniejsze inwestycje. Dopiero lata 90 XX wieku pozytywnie wpłynęły na rozwój gospodarczy. W 2006 roku stolice kraju przeniesiono z Rangun do Naypyidaw.

Sercem Rangun jest dzielnica Botataung usytuowana nad brzegiem rzeki, gdzie znajdują się centra biznesowe, sklepy i hotele. Miejsca warte odwiedzenia dzieli niewielka odległość. Najważniejsza dla turystów jest pagoda Szwedagon – miejsce kultu dla wyznawców buddyzmu. Ta niezwykła świątynia została wzniesiona na wzgórzu będąc tym samym głównym elementem pejzażu. Jej nazwa pochodzi od słowa „szwe” oznaczającego złoto i „Dagon”, czyli dawnej nazwy miejscowości, z której powstał współczesny Rangun. Ze świątynią związanych jest mnóstwo religijnych legend, a archeolodzy datują realne powstanie budowli na okres pomiędzy VI a X wiekiem. Kompleks świątynny zajmuje dużo miejsca, prowadzą do niego zadaszone chodniki z potężnymi posągami, następnie znajduje się marmurowy taras główny. Centralna pagoda pokryta jest złotem i sięga wysokości blisko 100 m. Każdy z członów budowli ma symboliczne znaczenia. Z historią miejsca warto zapoznać się wcześniej, by w pełni zrozumieć jej wartość dla wyznawców buddyzmu. Ponadto zwiedzić można muzeum oraz zobaczyć liczne posągi Buddy, między innymi olbrzymi Chaukhtatgyi Paya liczący 65 m długości. Ponadto warto zwrócić uwagę na pozostałe świątynie, jak chociażby Ngahtatgyi Paya z bogato zdobionym posągiem siedzącego Buddy, Botataung Paya z wartościowymi relikwiami i Sule Paya uchodząca za najstarszą. Po zwiedzaniu świątyń warto wybrać się nad jezioro Kandawgyi, wokół którego rozciągają się tereny spacerowe pełne restauracji i kawiarni. Spacer nie powinien ominąć także Dargah Bahadura Szaha Zafara, czyli budowli powiązanych z czasami kolonizacji brytyjskiej oraz historią kraju. Ciekawe ceremonie religijne można zaobserwować w Pagodach Kaba Aye i Mahapasana, która jest sztuczną jaskinią mogącą pomieścić kilka tysięcy osób. Jeśli ktoś zatrzyma się w Rangun na dłużej może zwiedzić Muzeum Narodowe z bogatymi zbiorami dotyczącymi historii, kultury i sztuki kraju. Turyści zaglądają także do Parku Mahabandoola z Monumentem Niepodległości oraz wędrują szlakiem budowli kolonialnych, na którym znajduje się ratusz, Budynek Sądu Najwyższego, tak zwany Sekretariat i Klub Pegu będący przed laty miejscem spotkań kolonialnej elity. W mieście znajdują się także ciekawe świątynie innych wyznań należące do muzułmanów, hindusów czy katolików. Ciekawostką architektoniczną jest hotel Strand, odwiedzany przez światowe sławy kultury, sztuki i muzyki. Turysta może wejść do środka, napić się herbaty w restauracji i zwiedzić kilka wystylizowanych pomieszczeń.

Kuchnia

Duże zróżnicowanie etniczne sprawia, że kuchnia birmańska jest bardzo bogata i może pozytywnie zaskoczyć podróżników, tym bardziej że posiada wpływy sąsiedniej Tajlandii, Chin czy nawet Indii. Wpływają na nią także religie, ponieważ wyznawcy buddyzmu nie jedzą wołowiny, a islamu nie spożywają wieprzowiny. Ogólnie wszystko jest bardziej słone, ostre i słodkie niż w Europie, a curry można dostać w kilkunastu wariantach. Typowym daniem jest przykładowo zupa rybna mohinga. W Birmie popularne są herbaciarnie i małe stoiska na ulicach pełniące funkcje ośrodków życia społecznego. W większości miast można znaleźć restauracje chińskie, a także zwracające uwagę pijalnie piwa.

Podstawowym składnikiem kuchni jest ryż htamin podawany pod różnymi postaciami, szczególnie jako smażony ryż tamin kyaw. Szerokie zastosowanie mają dania z ryb, a w prawie każdym posiłku można znaleźć curry zarówno pikantne, jak i słodkie. Szczególnie egzotycznie prezentują się sałatki, w skład których wchodzą rozmaite warzywa, owoce, ryby i mięsa. Nie brakuje w nich też orzechów, nasion, przeróżnych sosów i całej gamy przypraw. Przykładem może być lahpet z piklowanej herbaty. Praktycznie wszędzie można kupić makaron w różnej postaci. Natomiast dodatkowe składniki podawane są najczęściej na osobnych miseczkach.

ngapi – pasta ze sfermentowanej ryby lub krewetek
wa-tha-hin – curry z kurczaka
hin thote – masa z mięsa i mąki, zawinięta w liść bananowca
khauk swe thoke – sałatka z makaronu, krewetek, kapusty, marchwi, orzechów, sosu rybnego
mohinga – makaron w bulionie rybnym z cebulą, czosnkiem, imbirem i jajkiem
myi shay – makaron ryżowy z kurczakiem

Z kuchni chińskiej pochodzi tofu i sos sojowy, a z indyjskiej samosa. Ze znalezieniem potrwa nie będą mieli problemu wegetarianie, szczególnie w restauracjach indyjskich i nepalskich. W Birmie nie ma najmniejszego problemu z dostępem do owoców, wszędzie można kupić banany, awokado, ananasy, mango czy arbuzy, niemniej warto zainteresować się rambutanem, mangostanem, smoczymi owocami czy durianem. Przy zamawianiu ciasteczek warto zwrócić uwagę czy będą miały nadzienie kokosowe, bananowe, czy może rybne lub krewetkowe. Wypada także zjeść galaretkę agarową na bazie tapioki, sago i mleka kokosowego – shwe yin aye.

Praktycznie wszędzie można napić się aromatycznej herbaty serwowanej nawet za darmo. Natomiast wśród alkoholi dominuje brandy, rum oraz piwa Mayanmar Beer i Mandalay Beer. Pysznym napojem orzeźwiającym jest sok z trzciny cukrowej chang yeh oraz wersja z jogurtem dain jin tinyet yeh neq.

Obyczaje

Birma należy do jednego z najbardziej zróżnicowanych krajów świata pod względem etnicznym, dlatego kultura, obyczaje i religie są bardzo różnorodne dla poszczególnych grup społecznych. Etniczni Birmańczycy pochodzą z pogranicza indyjsko-chińskiego, Szanowie spokrewnieni są z Tajlandią, buddyjscy Karenowie mają własny dialekt, Rakhine odziedziczyli fascynującą kulturę antyczną, z kolei Monowie zachowali starodawne zwyczaje i odrębność kulturową w postaci religii, pisma, architektury i sztuki. Na zachodzie Birmy mieszkają Czinowie, natomiast większość Kaczinów przyjęła chrześcijaństwo. Dominującą religią jest jednak buddyzm, z którym związanych jest najwięcej festiwali i wydarzeń społecznych.

Na ulicach dominują tradycyjne stroje. Kobiety noszą przeważnie kolorowe „sarongi” (longyi), natomiast mężczyźni „paso”.  Z kolei w domach za rytuał uchodzi codzienne ofiarowanie Buddzie jedzenia, wody, kwiatów i świec. Kalendarz świąt także związany jest z buddyzmem. Z ciekawości warto zobaczyć święto Kason, gdy kobiety zmierzają do świątyń, by złożyć w ofierze gałęzie drzew lub Festiwal Thadingyut, podczas którego zapala się tysiące świec, a na ulicach wystawiane są sztuki. Festiwal Natów charakteryzuje się ciekawymi, wręcz szaleńczymi tańcami, natomiast Festiwal Noworoczny obchodzą wszyscy bez względu na wyznanie i przynależność etniczną.

W muzyce dominują elementy perkusyjne, architektura charakteryzuje się wszechobecnymi kompleksami świątynnymi zwanymi pagodami, a pisarzy darzy się olbrzymim szacunkiem. Większość mieszkańców Birmy posługuje się językiem birmańskim. Są to ludzie żyjący bardzo skromnie z dużym przywiązaniem do sfery duchowej. Ze względu na wesołe usposobienie często organizują festiwale ustalane na podstawie kalendarza księżycowego, którym towarzyszą żywe i kolorowe pochody.

W birmańskich restauracjach przyjęło się, iż kelnera można przywołać cmoknięciem przypominającym pocałunek. Kłopotliwe może wydać się pytanie o nazwisko, gdyż takich się nie używa, a imiona mogą być takie same dla mężczyzn i kobiet, niemniej można je zmieniać według upodobań. Przed wejściem do birmańskiego domu należy zdjąć buty i skarpetki, wskazując jakiś obiekt wypada używać podbródka, a nie palca, a za niegrzeczne uchodzi odsłanianie jamy ustnej podczas ziewania. Tak jak w innych buddyjskich krajach nie wolno kierować spodów stóp w kierunku posągu Buddy. Nietaktem jest też dotykanie głowy dorosłych i dzieci.

Aktywny wypoczynek

W regionie Zatoki Andamańskiej aktywnie wypoczywać można na wiele sposób. Turyści chętnie wypuszczają się na górskie szlaki, zwiedzają słynne jaskinie Ba-an oraz uczestniczą w rejsach. Ponadto w Rangun można skorzystać z krytych pływalni, a lokalne agencje zajmują się organizacją wycieczek rowerowych. Wielu wrażeń dostarcza rejs po rzece Basejn, szczególnie w odcinku delty rzeki Irawadi. Wyjątkowo atrakcyjnym miejscem jest Archipelag Myeik zachęcający do nurkowania, snorkelingu, łowienia ryb i pływania kajakiem wśród namorzynowej dżungli. Ponad to w Rangun czekają atrakcje w postaci parków zabaw, zoo, farm z dzikimi zwierzętami i tradycyjnych wiosek udostępnionych zwiedzającym. W okolicy Ba-an znajduje się jezioro Kan Thar Yar, po którym można pływać rowerkami wodnymi.

Wycieczki Fakultatywne

Pegu – w minionych wiekach birmańskie Bago odgrywało bardzo ważną rolę w tej części świata. Powstało w VI wieku i rozwinęło się w XIII stuleciu. Jego powstanie wiąże się z legendą, według której dwóch książąt monowskich z Thaton zobaczyło samicę ptaka hamsa siedzącą na grzbiecie samca na wyspie pośrodku jeziora, co zainspirowało ich do założenia pierwszej osady. Miasto było stolicą birmańskiego królestwa Taungooi. Podczas długiej historii bywało doszczętnie niszczone, aczkolwiek stary rodowód przetrwał do dzisiaj. Obecnie Pegu jest celem ważnych pielgrzymek do licznych świątyń znajdujących się na terenie miasta. Większość budowli jest zrekonstruowanych, niemniej potrafią zachwycać architekturą i finezyjnymi pomysłami. Aby zwiedzić większość zabytków należy zaopatrzyć się w bilet upoważniający do poruszania po strefie archeologicznej. A jest co zwiedzać. Najważniejszy jest olbrzymi posąg Buddy Shwethalyaung osiągający długość 55 m i wysokość 16 m. Jego pochodzenie datuje się na X wiek i rządy króla Mgadeikpa. Potężnymi rozmiarami zachwyca także górująca nad miastem świątynia Shwemawdaw Paya zgodnie z legendami przechowująca dwa włosy i dwa zęby Buddy. W fotograficznym kadrze można umieścić między innymi 30-metrowe posągi przedstawiające Buddę Gotamę i jego poprzedników. Ciekawa jest również stupa o konstrukcji piramidy –  Mahazedi Paya, a sercem dawnej Hanthawady jest Pałac Kanbawzathadi ze zrekonstruowaną częścią zabudowań.

Złota Skała – jedno z najważniejszych miejsc pielgrzymkowych Birmy, znane także jako Pagoda Kyaikiyo. Jest to granitowy głaz pokryty płatkami złota naklejanymi przez pielgrzymów. Na szycie wznosi się miniaturową stupa. Ogromy kamień sprawia wrażenie, jakby za chwilę miał runąć w przepaść. Wzgórze ze świątynią skąpane jest najczęściej we mglę, tworząc tym samym baśniową scenerię. W okresie pielgrzymkowym od listopada do marca wierni gromadzą się przy skale, medytują i palą świece. Zgodnie z legendami pod skałą mają znajdować się włosy Buddy. Złota Skała położona jest niedaleko miasta Kyakito, w pobliżu wioski Kinpun, na wysokości 1100 m n.p.m. Wstęp na platformę mają tylko mężczyźni, a kobiety mogą obserwować skałę z wyznaczonych miejsc. Złota Skała jest odwiedzana przez bardzo wielu pielgrzymów i turystów, przez co jest miejscem bardzo tłocznym, pełnym straganów, pamiątek i świętych symboli związanych z buddyzmem.

Mulmejn – stolica stanu Mon  jest czwartym co do wielkości miastem w kraju, związanym z historią kolonizacji. Najeźdźcy z Europy uczynili Mulmejn tzw. „małą Anglię”, z uroków której korzystali między innymi znani pisarze George Orwell i Rudyard Kipling. Mieszkańcy zajmują się uprawą ryżu, produkcją sieci rybackich i rzemiosłem, stanowiąc jednocześnie etniczną mieszankę Kayin, Indusów i Chińczyków. Zwiedzanie takich miast wiąże się głównie z poznawaniem legend o Buddzie i odwiedzaniem świętych miejsc. Jednym z nich jest Kyaikthanlan Paya – najwyższa w mieście świątynia oferująca także wspaniałe widoki. Historia budowli sięga 875 roku i czasów panowania króla Mutpi Raja. Miejsca religijne prezentują także unikalną architekturę, więc warto odwiedzić Mahamuni Paya wzniesioną w stylu Monów, historyczne klasztory Seindon Mibaya Kyaung czy U Zina Paya z ciekawym przedstawieniem leżącego Buddy. Wiedzę na temat regionu najlepiej zgłębić w Muzeum Kultury Monów ze zbiorem zabytkowych inskrypcji, wiekowych rzeźb, królewskich urn pogrzebowych i wielu innych zabytkowych przedmiotów

Okolice Mulmejn – okolica stolicy regionu Mon oferuje mnóstwo ciekawych miejsc do zobaczenia na krótkich wycieczkach. Jedną z najciekawszych atrakcji jest olbrzymi posąg Buddy Win Sein Taw Ya, jeden z największych jaki zbudowano na świecie. Turystom udostępniono do zwiedzania pomieszczenia nieznajdujące się wewnątrz tej blisko dwustumetrowej rzeźby. Okolica naszpikowana jest innymi posągami i świątyniami. Duże znaczenie symboliczne ma także pagoda Nwa La Bo porównywana do Złotej Skały. Warto także zajrzeć do miasta Thanbyuzayat, gdzie znajduje się koniec słynnej „kolei śmierci” budowanej w okresie II wojny światowej pomiędzy Tajlandia a Birmą. Szczegółowych informacji o tym przedsięwzięciu i jego historii dostarcza lokalne muzeum. Ikoną regionu jest także pagoda Yale w Kyoggami na skalistym wybrzeżu Zatoki Bengalskiej, w której według legend mnisi zgromadzili relikwie Buddy w postaci włosów.

Kawthaung – niewielkie miasteczko z małym portem jest najdalej wysuniętym na południe zakątkiem Birmy, a tym samym bazą wypadową na archipelag Meyik. Obszar nad rzeką oddzielającą Birmę od Tajlandii zamieszkiwany był od wieków ze względu na ważny szlak handlowy przebiegający w tym miejscu. Nie ma tam zbyt wielu ciekawych miejsc do odwiedzenia, niemniej panuje przyjemna prowincjonalna atmosfera i zobaczyć można świątynie niemalże wszystkich birmańskich wyznań. Szczególnie warto zdobyć wzgórze Mey Paw Kyan, gdyż to najlepszy punkt widokowy na okolicę.

Rezerwat Meinmahla Kyun – wyspa całkowicie porośnięta lasem namorzynowym jest doskonałym celem wycieczki dla zapalonych przyrodników i turystów zamiłowanych w pięknych widokach.  W dolinie rzeki Irawadi znajduje się bowiem wspaniały rezerwat zamieszkiwany przez egzotyczne gatunki zwierząt.

Ba-an – dzięki połączeniom drogowym z Tajlandią miasteczko uchodzi za ważny punkt wymiany handlowej, dlatego jednym z ciekawszych miejsc jest lokalne targowisko. Można tam kupić rozmaite pamiątki oraz spróbować egzotycznej kuchni. Turyści chętnie zaglądają do pagody Shweyinhmyaw składającej się z licznych platform połączonych schodami. Rozpościera się z nich piękny widok na okolicę. Ponadto w okolicy Ba-an znajduje się mnóstwo ciekawych miejsc. Obowiązkowym punktem zwiedzania jest Zwegabin, czyli masywnych, wapiennych skał, które zdominowały krajobraz miasta i wybijają się na wysokość 700 m. Wrażenie potrafi zrobić pagoda Kyauk Kalat wzniesiona na szczycie wysokiej skały. U podnóża Zwegabin rozciągają się wspaniałe ogrody Lumbini, nawiązujące nazwą do mitycznego miejsca narodzin Buddy. Atrakcją, która z pewnością zaciekawi turystów są słynne jaskinie Ba-an. Najpopularniejsza jest Saddar z gigantycznymi stalaktytami, licznymi posągami Buddy i złotymi wzorami namalowanymi na ścianach. Przepiękne rzeźby i gorące źródła skrywa także jaskinia Bayin Nyi, z kolei pełne małych kapliczek są podziemia Kaw Kathung.

Tawe – idealne miejsce dla miłośników szerokich plaż, kolonialnej architektury i targowisk rybnych. Tak właśnie prezentuje się miasto położone u ujścia rzeki Tawe, którego historia sięga angielskich podbojów kolonialnych w XVI wieku i skupia się głównie wokół portu morskiego. W nieco leniwym mieście żyje kilka grup etnicznych zamieszkujących przeważnie kolonialne domy. Jak w każdym birmańskim mieście najważniejszy jest kompleks świątynny Tawe z pagodą i klasztorem. Wśród nowszej zabudowy można znaleźć Muzeum Kultury Regionu Taninthayi, natomiast największe wrażenie robi znajdujący się za miastem posąg leżącego Buddy Shwe Thalyaung, do którego najlepiej wybrać się wynajętym rowerem.

Wyspa Bilu – niewielki skrawek lądu, na którym zachowała się kultura Monów żyjących w kilkudziesięciu wioskach. Na turystów czeka tam tropikalna roślinność, pola ryżowe, plantacje drzew kauczukowych i farmy owoców. W wielu miejscach organizowane są warsztaty rzemieślnicze dla dzieci i dorosłych, podczas których można nauczyć się wytwarzania fajek, bambusowych kapeluszy czy bransoletek. Ciekawym doświadczeniem może być także wizyta w kamieniołomie Mudon.

Archipelag Myeik – ponad 800 wysp rozsianych po wodach Morza Andamańskiego to nie lada wyzwanie dla podróżników i żeglarzy. Archipelag stanowi naturalny kolaż przyrodniczy, dla którego wielu turystów chętnie odwiedza tę część Birmy. Podczas rejsu można spotkać wielu ludzi żyjących z naturą, rybackie wioski i rozmaite grupy etniczne. Podczas wycieczek organizowanych przez agencje turystyczne można uprawiać wędrówki piesze po niezamieszkałych wyspach, uprawiać snorkeling i nurkowanie, a także pływać kajakiem wśród namorzynowej dżungli. Rejsy oferują także wygrzewanie się na śnieżnobiałych plażach oraz obserwację unikalnej flory i fauny. Podczas pieszych wycieczek można zobaczyć prawdziwą dżunglę.

Najczęściej Zadawane Pytania

Kiedy jechać do Birmy?
Sezon turystyczny w Birmie rozpoczyna się w listopadzie i trwa do lutego. Jest to najchłodniejszy okres z temperaturami oscylującymi pomiędzy 20-24 st. Temperatury w centralnej części kraju są przeważnie wyższe niż w okolicach Rangunu. Pora sucha trwa od marca do maja i wtedy temperatury osiągają najwyższe wysokości, natomiast pora deszczowa to okres między czerwcem a październikiem.

Jaka waluta obowiązuje w Birmie?
Kiat – jednostka walutowa Mjanmy. 1 kiat = 100 pia.

Jaki czas obowiązuje w Birmie?
W Birmie do czasu polskiego w okresie zimowym dodajemy 5 godz. 30 min..

Jakie pamiątki kupić w Birmie?
Zakup pamiątek zależy od zasobności portfela, ponieważ dostęp do rozmaitych towarów jest bardzo duży. Ciekawym pomysłem na prezent jest chociażby „thanaka”, czyli specjalna pasta w postaci niewielkich drewnianych klocków, którą Birmańczycy wykorzystują do malowania twarzy. Turyści chętnie kupują „longyi” - rodzaj spódnicy oraz charakterystyczny ubiór „paso” dla mężczyzn. Ceny zależą od jakości materiału i sposobu zdobienia. W wielu miejscach można kupić torby naramienne Szanów, ręcznie tkane i z długimi frędzlami. Popularną grą i rozrywką w Birmie jest Chinole, dlatego turyści chętnie kupują piłki rattanowe niewielkiego rozmiaru. Birmańskim talizmanem jest figurka sowy „zee kwet” symbolizująca szczęście, dobrobyt i powodzenie. Ze stuletniej tradycji wyrobu słynie parasol z Pathien, natomiast dzwonki i gongi widoczne w każdej birmańskiej świątyni można kupić na każdym targu. Popularną pamiątką są piaskowe obrazy malowane specjalnie dla turystów, które najlepiej nabyć w lokalnej pracowni, podobnie jak misterne wyroby z laki i bambusa. W sklepach pełno jest mis, talerzy, kubków i pudełek bogato zdobionych  scenami z życia Buddy. Warto rozglądnąć się za tapiseriami – zdobionymi tkaninami z wyszytymi krajobrazami, wizerunkami świątyń, zwierząt i rozmaitymi wzorami, dodatkowo zdobione koralikami, cekinami i kamieniami. Birma ma bogate złoża kamieni szlachetnych, dlatego warto zainteresować się tzw. „gołębią krwią” i innymi egzotycznymi kryształami. Ponadto turyści chętnie kupują wyroby z drewna tekowego (rzeźby, reliefy, pudełka, rozmaite podstawki) i tkaniny z lotosu.

Jakie ograniczenia celne są w Birmie?

Cło dotyczy zagranicznych środków płatniczych powyżej 2 tys. USD. Biżuteria, sprzęt elektroniczny i fotograficzny musi być ujęty w deklaracji celnej. Obowiązuje zakaz przywozu i wywozu waluty miejscowej, która można wymienić na bony płatnicze. Przy wyjeździe jedynie bony wykupione na kwotę wyższą niż 300 USD mogą być ponownie zamienione na walutę wymienialną. Istnieje zakaz wywozu lokalnych zwierząt, roślin i wyrobów z nich wykonanych, natomiast wywóz wizerunków Buddy wymaga uprzedniej zgody władz.

Jak poruszać się po Birmie?
W Birmie są dwa lotniska obsługujące połączenia międzynarodowe: w Rangunie oraz Mandalaj. Podróżowanie po kraju jest dosyć wymagającym przedsięwzięciem i większym wyzwaniem niż w innych krajach azjatyckich. Najpopularniejszym środkiem transportu jest autobus gwarantujący większą punktualność niż pociąg. Samochód z kierowcą organizują najczęściej hotele i agencje turystyczne, natomiast skuter można wynająć przeważnie w dużych miastach. Popularną wśród turystów środkiem transportu są promy rzeczne i rejsy szybkimi łodziami, a w miastach taksówki. W mniejszych miejscowościach można skorzystać z rikszy i powozu zaprzężonego w konie.

Jakie dokumenty są potrzebne w razie konieczności skorzystania ze służby zdrowia?
Opieka medyczna jest ogólnie dostępna. Wizyta u lekarza w szpitalu państwowym jest bezpłatna oprócz wykupienia lekarstw. Poziom świadczeń medycznych nie odpowiada europejskim standardom. W bardziej skomplikowanych przypadkach konieczny jest transport lotniczy do Bangkoku. Przed wyjazdem do Birmy warto wybrać się do przychodni chorób tropikalnych po wskazówki na temat profilaktyki zdrowotnej. Wykupienie polisy jest jednak zalecane w celu późniejszego dochodzenia zwrotu wydatków za leczenie, ewentualną opiekę lekarską w podróży do kraju itp. Zalecane jest również rozważenie wykupienia ubezpieczenia zapewniającego skuteczny profesjonalny lotniczy transport medyczny, który w sytuacji braku opieki medycznej w wielu przypadkach może uratować zdrowie i życie.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, gdyż woda z kranu nie jest zdatna do picia.

Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej: www.pis.gov.pl

Ważne informacje MSZ

Turystów wybierających się do Birmy obowiązuje wiza oraz paszport ważny minimum sześć miesięcy od dnia wyjazdu z kraju. Wizy można otrzymać w ambasadach i konsulatach Mjanmy za granicą. Najbliższa ambasada znajduje się w Berlinie. Obowiązek meldunkowy realizowany jest przez wypełnienie szczegółowej karty rejestracyjnej podczas kwaterowania w hotelu.

Brak polskiej placówki dyplomatycznej. Państwo podlega kompetencji terytorialnej Ambasady RP w Bangkoku (Tajlandia).

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Królestwie Tajlandii
Tajlandia, Bangkok, Unit 605-607, 6th Floor, Athenee Tower, Wireless Road, Lumpini, Pathumwan, 10330
Tel. dyżurny: +66 (2) 079 7300 Faks: +66 (2) 079 7303
bangkok.amb.sekretariat@msz.gov.pl
www.bangkok.msz.gov.pl

Zatoka Bengalska

Birma: Naypyidaw , Równina Irawadi , Szan , Zatoka Andamańska , Zatoka Bengalska

Wybierz region Naypyidaw , Równina Irawadi , Szan , Zatoka Andamańska , Zatoka Bengalska