Stolicą regionu Równina Irawadi jest Mandalaj – piękne miasto określane mianem centrum kultury birmańskiej. Liczba ludności przekracza milion i jest to drugie co do wielkości miasto Birmy. Jego nazwa pochodzi od góry Mandary z mitologii hinduistycznej, a także odnosi się do imienia syna króla Paganu – Mingalaya oraz księżniczki Pyu o imieniu Mingalay. Według legend wzgórze Mandalaj odwiedził także Budda w jednej z inkarnacji. Właściwa historia miasta sięga jednak XVIII wieku, kiedy birmański król osiedlił w tym miejscu jeńców wojennych pojmanych podczas podboju królestwa Tajów. Pod względem turystycznym najciekawszym miejscem jest Pałac składający się z ponad 40 budynków nawiązujących do oryginału zniszczonego przez brytyjskich kolonistów. Tam też znajduje się muzeum kultury prezentujące losy Birmy, a na przyjemny spacer można wybrać się wzdłuż ładnie odrestaurowanych murów i fosy. Warto pokusić się o wizytę na samym wzgórzu Mandalaj, które jest ważnym miejscem kultu oraz doskonałym punktem widokowym. Zgodnie z legendami Budda pojawił się na górze 2,4 tys. lat przed powstaniem siedziby króla Mindona i przewidział powstanie w tym miejscu wielkiego miasta. Na wzgórze można dostać się pieszo lub taksówką, najlepiej o zachodzie słońca. Turyści w Mandalaj chętnie zaglądają do Shwenandaw Kyaung – królewskiego apartamentu w kompleksie pałacowym wewnątrz murów, Kyauktawgyi Paya – zespołu świątyń z kilkumetrowym posągiem Buddy oraz do Kuthodaw Paya – pagody słynącej z przechowywania marmurowej płyty z naukami Buddy. W mieście znajduje się wiele innych świątyń, niemniej warto też poznać dzielnicę twórców złotej folii, gdzie znajdują się zakłady rzemieślnicze wytwarzające tworzywa służące do oddawania czci Buddzie. Ciekawe jest również barwne i ożywione targowisko jadeitu, gdzie między innymi można kupić wyroby z tego materiału. Jedno z najważniejszych w Birmie przedstawień Buddy znajduje się na obrzeżach miasta, w świątyni Maha Myat Muni Paya, do której każdego dnia pielgrzymują setki wiernych. W kompleksie świątynnym znajduje się wiele historycznych przedmiotów, a także warsztaty, w których wytwarzane są marmurowe rzeźby.

Duże zróżnicowanie etniczne sprawia, że kuchnia birmańska jest bardzo bogata i może pozytywnie zaskoczyć podróżników, tym bardziej że posiada wpływy sąsiedniej Tajlandii, Chin czy nawet Indii. Wpływają na nią także religie, ponieważ wyznawcy buddyzmu nie jedzą wołowiny, a islamu nie spożywają wieprzowiny. Ogólnie wszystko jest bardziej słone, ostre i słodkie niż w Europie, a curry można dostać w kilkunastu wariantach. Typowym daniem jest przykładowo zupa rybna mohinga. W Birmie popularne są herbaciarnie i małe stoiska na ulicach pełniące funkcje ośrodków życia społecznego. W większości miast można znaleźć restauracje chińskie, a także zwracające uwagę pijalnie piwa.

Podstawowym składnikiem kuchni jest ryż htamin podawany pod różnymi postaciami, szczególnie jako smażony ryż tamin kyaw. Szerokie zastosowanie mają dania z ryb, a w prawie każdym posiłku można znaleźć curry zarówno pikantne, jak i słodkie. Szczególnie egzotycznie prezentują się sałatki, w skład których wchodzą rozmaite warzywa, owoce, ryby i mięsa. Nie brakuje w nich też orzechów, nasion, przeróżnych sosów i całej gamy przypraw. Przykładem może być lahpet z piklowanej herbaty. Praktycznie wszędzie można kupić makaron w różnej postaci. Natomiast dodatkowe składniki podawane są najczęściej na osobnych miseczkach.

ngapi – pasta ze sfermentowanej ryby lub krewetek
wa-tha-hin – curry z kurczaka
hin thote – masa z mięsa i mąki, zawinięta w liść bananowca
khauk swe thoke – sałatka z makaronu, krewetek, kapusty, marchwi, orzechów, sosu rybnego
mohinga – makaron w bulionie rybnym z cebulą, czosnkiem, imbirem i jajkiem
myi shay – makaron ryżowy z kurczakiem

Z kuchni chińskiej pochodzi tofu i sos sojowy, a z indyjskiej samosa. Ze znalezieniem potrwa nie będą mieli problemu wegetarianie, szczególnie w restauracjach indyjskich i nepalskich. W Birmie nie ma najmniejszego problemu z dostępem do owoców, wszędzie można kupić banany, awokado, ananasy, mango czy arbuzy, niemniej warto zainteresować się rambutanem, mangostanem, smoczymi owocami czy durianem. Przy zamawianiu ciasteczek warto zwrócić uwagę czy będą miały nadzienie kokosowe, bananowe, czy może rybne lub krewetkowe. Wypada także zjeść galaretkę agarową na bazie tapioki, sago i mleka kokosowego – shwe yin aye.

Praktycznie wszędzie można napić się aromatycznej herbaty serwowanej nawet za darmo. Natomiast wśród alkoholi dominuje brandy, rum oraz piwa Mayanmar Beer i Mandalay Beer. Pysznym napojem orzeźwiającym jest sok z trzciny cukrowej chang yeh oraz wersja z jogurtem dain jin tinyet yeh neq.

Birma należy do jednego z najbardziej zróżnicowanych krajów świata pod względem etnicznym, dlatego kultura, obyczaje i religie są bardzo różnorodne dla poszczególnych grup społecznych. Etniczni Birmańczycy pochodzą z pogranicza indyjsko-chińskiego, Szanowie spokrewnieni są z Tajlandią, buddyjscy Karenowie mają własny dialekt, Rakhine odziedziczyli fascynującą kulturę antyczną, z kolei Monowie zachowali starodawne zwyczaje i odrębność kulturową w postaci religii, pisma, architektury i sztuki. Na zachodzie Birmy mieszkają Czinowie, natomiast większość Kaczinów przyjęła chrześcijaństwo. Dominującą religią jest jednak buddyzm, z którym związanych jest najwięcej festiwali i wydarzeń społecznych.

Na ulicach dominują tradycyjne stroje. Kobiety noszą przeważnie kolorowe „sarongi” (longyi), natomiast mężczyźni „paso”.  Z kolei w domach za rytuał uchodzi codzienne ofiarowanie Buddzie jedzenia, wody, kwiatów i świec. Kalendarz świąt także związany jest z buddyzmem. Z ciekawości warto zobaczyć święto Kason, gdy kobiety zmierzają do świątyń, by złożyć w ofierze gałęzie drzew lub Festiwal Thadingyut, podczas którego zapala się tysiące świec, a na ulicach wystawiane są sztuki. Festiwal Natów charakteryzuje się ciekawymi, wręcz szaleńczymi tańcami, natomiast Festiwal Noworoczny obchodzą wszyscy bez względu na wyznanie i przynależność etniczną.

W muzyce dominują elementy perkusyjne, architektura charakteryzuje się wszechobecnymi kompleksami świątynnymi zwanymi pagodami, a pisarzy darzy się olbrzymim szacunkiem. Większość mieszkańców Birmy posługuje się językiem birmańskim. Są to ludzie żyjący bardzo skromnie z dużym przywiązaniem do sfery duchowej. Ze względu na wesołe usposobienie często organizują festiwale ustalane na podstawie kalendarza księżycowego, którym towarzyszą żywe i kolorowe pochody.

W birmańskich restauracjach przyjęło się, iż kelnera można przywołać cmoknięciem przypominającym pocałunek. Kłopotliwe może wydać się pytanie o nazwisko, gdyż takich się nie używa, a imiona mogą być takie same dla mężczyzn i kobiet, niemniej można je zmieniać według upodobań. Przed wejściem do birmańskiego domu należy zdjąć buty i skarpetki, wskazując jakiś obiekt wypada używać podbródka, a nie palca, a za niegrzeczne uchodzi odsłanianie jamy ustnej podczas ziewania. Tak jak w innych buddyjskich krajach nie wolno kierować spodów stóp w kierunku posągu Buddy. Nietaktem jest też dotykanie głowy dorosłych i dzieci.

Oprócz zwiedzania w Birmie można przykładowo skorzystać z oferty ośrodka golfowego w pobliżu tamy Chaungmagyi. Wielu turystów wypożycza rowery bądź skutery i w ten sposób poznaje najciekawsze zakątki wybranego regionu. Ciekawą formą na spędzenie wolnego czasu są kursy medytacji i jogi.

Region Równiny Irawadi  oferuje turystom wiele możliwości aktywnego spędzania wolnego czasu. W Old Pagan można wybrać się na pasjonujący rejs łodzią. Ruiny starożytnego Paganu można także obejrzeć balonowego kosza, a Góra Wiktoria gwarantuje niezapomniane przygody podczas wędrówki. Góra objęta jest terenem Parku Narodowego Nat Ma Taung, w którym żyje wiele rzadkich gatunków flory i fauny. Niezwykłym doświadczeniem są piesze trekkingi w regionie Thipaw.

Pyain – miasto należące do regionu Pegu położone jest w malowniczej okolicy nad rzeką Irawadi. Obecnie jest to ważny punkt wymiany towarów na szlaku pomiędzy południem a północą Birmy. Sama nazwa Pyain odnosi się do dawnego określenia państwa-miasta Pyu, które powstało już w czasach antycznych. Dla Birmańczyków jest to jedno z najważniejszych miejsc pielgrzymkowych w kraju o nazwie Shwesandaw Paya, do którego prowadzą długie zadaszone schody. Centralna stupa otoczona jest 64 mniejszymi, stwarzając tym samym niesamowity efekt architektoniczny. Co roku wystawiana jest główna relikwia skrywana w świątyni – symboliczne dwa włosy Buddy. W mieście znajduje się mnóstwo zabytków architektury sakralnej, z której wyróżnia się Payagui Paya datowany na V-VI wiek. Warto także przespacerować się brzegami Irawadi i dotrzeć do barwnego targowiska, tętniącego życiem od samego rana. Ze względu na historyczny charakter Pyain należy odwiedzić ruiny dawnej stolicy zlokalizowane kilka kilometrów za miastem. Według legend pierwsze miasto Sri Ksetra zostało założone już w V w p.n.e. i związane jest z dwoma braćmi i ich przygodami, o których można dowiedzieć się zwiedzając niewielkie muzeum przy wejściu do kompleksu. Na uwagę zasługuje także jaskinia Rahanta z posągami Buddy oraz cylindryczna olbrzymia stupa z IV wieku.

Akauk Taung – około 30 km na południe od Pyain, nad brzegami rzeki Irawadi znajdują się klify, w których wyrzeźbiono szereg wizerunków Buddy. Ciekawe dzieła lokalnych artystów można podziwiać podczas rejsu tradycyjnymi łodziami wypływającymi najczęściej z wioski Htanbo.

Taungngu – miasto łączące Rangun z Mandalaj znane jest z pozyskiwania drzewa tekowego. Początki osadnictwa w tym regionie sięgają 1279 roku i związane są z dynastią Paganu, która zarządzała tą częścią Birmy. Później Taungngu stało się częścią królestwa Myinsaing, wpadło w ręce władców Ava i cieszyło się statutem stolicy do 1539 roku. Obowiązkowym punktem na turystycznym szlaku jest pagoda Shwesandaw w centrum, na którą składa się kompleks świątynny wraz z wystawą przedmiotów sakralnych oferowanych przez wyznawców. Zwiedzając miasto można także dotrzeć do pagody Myasigon z licznymi mozaikami oraz do muzeum z eksponatami pochodzącymi z różnych czasów i części świata.

Miktila – miasto traktowane przez turystów jako punt przesiadkowy między Rangunem a Mandalaj zapisało się na kartach historii głównie jako arena krwawych walk pomiędzy Brytyjczykami a Japończykami w 1945 roku. Jeżeli ktoś zdecyduje się na zwiedzanie miasta powinien zobaczyć złotą barkę w kształcie mitycznego ptaka. Jest to pagoda Phaung Daw U, która jest celem pielgrzymkowym wraz z kompleksem świątynnym Antaka Yele, znajdującym się na jeziorze i połączonym z lądem drewnianym molo. Warto także zajrzeć do klasztoru Shwe Kyaung, w którym mnisi w roli przewodników oprowadzają turystów po okolicy.

Amayabuya – przedmieścia Mandalaj nad rzeką Irawadi słyną z warsztatów tkackich oraz mostu U Bein. Jest to jedna z najsłynniejszych konstrukcji w Birmie i jednocześnie najdłuższa na świecie. Most wykonany jest z drewna tekowego i osiąga długość ponad 1 km. Szczególnie o zachodzie słońca miejsce to jest ciekawym tematem fotograficznym, choć warto pojawić się również o świecie, gdy nie ma jeszcze tłumu turystów i miejscowych. Wokół mostu  kursują także łódki do wynajęcia. Pobliską atrakcją jest dodatkowo klasztor Mahagandhayon, do którego turyści chętnie zaglądają, aby obejrzeć rytuał mnichów maszerujących w milczeniu na lunch.

Inwa – dawna stolica królestwa birmańskiego w postaci pozostałości świadczących o chwale azjatyckiego imperium. Chociaż do czasów obecnych przetrwało niezbyt wiele zabytków, obejrzeć można budynek klasztorny z XIX wieku, wokół którego rozciąga się aura tajemniczości.

Mingwan – niewielka wioska położona w sąsiedztwie Mandalaj jest odwiedzana przez turystów ze względu na zabytkowe stupy oraz rejs promem po szerokiej rzece. Na szczególną uwagę zasługuje pagoda Mingun Paya, która zaczęła powstawać w 1790 roku i miała być jedną z największych na świcie. Olbrzymi rozmiar świątyń pozwala wyobrazić sobie, jak potężne wizje mieli dawni architekci.

Sikong – miasto o wiele starsze niż Mandalaj w XIV wieku pełniło funkcję stolicy Birmy i jest obecnie bardzo ważnym miejscem dla wyznawców buddyzmu. Na turystów czeka tam mnóstwo klasztorów, ośrodki medytacyjne oraz duże stupy usytuowane na zielonych wzgórzach. Najważniejszą świątynią jest Pon Nya Shin Paya z potężną stupą sięgającą trzydziestu metrów. Pod względem architektonicznym warto także zobaczyć budynki międzynarodowego uniwersytetu buddyjskiego oraz dwa równoległe mosty umożliwiające komunikację pomiędzy brzegami rzeki Irawadi.

Munywa – miasto położone nad rzeką Czinduin jest co prawda typowym przemysłowym ośrodkiem, niemniej warto zobaczyć budowle sakralne znajdujące się na jego obrzeżach. Przez wielu turystów nazywane są birmańskim Disneylandem ze względu na przepych i niecodzienne rozmiary. Należy do nich między innymi posąg stojącego Buddy wchodzący w skład kompleksu Bodhi Tataung. Potężna budowla widoczna jest z odległości wielu kilometrów i można zwiedzić jej wnętrze przedstawiające wyobrażenia różnych światów buddyjskich wierzeń. Budda przedstawiony jest także w pozycji leżącej w postaci pobliskiego posągu o długości blisko 100 m. Zwiedzanie warto rozszerzyć o spacer po okolicznych ogrodach rozpościerających się na malowniczych wzgórzach. Przykładem architektonicznego kunsztu jest Thanboddhay Paya – świątynia, do której wstępu bronią posągi słoni. W skład kompleksu wchodzą liczne kolumnady, posągi Buddy i sale modlitewne w żywych kolorach.

Hpo Win Daung – kilkadziesiąt kilometrów na zachód od Munywa znajduje się kompleks setek jaskiń zaadaptowanych na cele religijne już w XIV wieku. Zgodnie z legendami mieszkał w nich alchemik posiadający nadprzyrodzone moce. Wejścia do jaskiń strzegą mitologiczne posągi, natomiast wnętrza pokryte są bogatą ornamentyką i kolorowymi malowidłami przedstawiającymi religijne sceny.

Win Po Twin – około 50 km na północ od Munywy zobaczyć można krater wulkaniczny wypełniony jeziorem. Okolica słynie z uprawiania spiruliny, o której można dowiedzieć się w pobliskiej fabryce. Spirulina to hodowlana nazwa sinic, będących ważnym suplementem diety i używanych także do warzenia piwa.

Shwebo – historyczna osada związana z dawnym birmańskim naczelnikiem, który w XVIII wieku zbudował potężną armię i fortecę oraz jako król zapoczątkował ostatnią dynastię Birmy. Chociaż po pałacowej zabudowie niewiele zostało można zwiedzić rekonstrukcję niektórych zabudowań, park i jeziora. Najlepiej zachowały się pagody, które są nierozłącznym elementem birmańskiego krajobrazu.

Kyaukmyaung – na wschód od Shwebo leży miasteczko słynące z produkcji ceramiki. Tradycja wyrobu naczyń sięga XVIII wieku i jest to najważniejsze miejsce rękodzielnicze w Górnej Birmie. Turyści mogą zobaczyć proces wytwarzania naczyń, wydobycia gliny i wypalania. Ceramika ustawiana jest wzdłuż wybrzeża, gdzie docierają statki zabierające towar w dół rzeki. Tam też zatrzymują się statki wycieczkowe, a turyści mogą kupić pamiątki bezpośrednio u producentów.

Pagan – jedno z najważniejszych turystycznych miejsc Birmy, gdzie znajdują się korzenie pierwszej stolicy królestwa i pozostało po niej mnóstwo pamiątek przyciągających wielu podróżników. Historia miasta związana jest z pierwszym birmańskim władcą Anawrahtą panującym w latach 1044-1077. Również kolejni władcy stawiali wspaniałe budowle, które co prawda uległy zniszczeniu podczas licznych wojen, ale zostały zrekonstruowane i przypominają o dawnej świetności Paganu. Strefę archeologiczną najlepiej zwiedzić na rowerze, ponieważ pomiędzy stupami są dosyć spore odległości, aczkolwiek można skorzystać z taksówki lub zaprzęgu konnego. Do najlepiej zachowanych należy świątynia Ananda Pahto, która jest jednocześnie jednym z najważniejszych miejsc kultu religijnego w kraju. Świątynia Abeyadana Pahto została odrestaurowana przez zespół UNSECO co podkreśla jej wartość historyczną, Gubyaukgyi słynie z kolorowych rysunków, z kolei Dhammayangyi Pahto jest największą ze wszystkich świątyń. Warto także zobaczyć Shwesandaw Paya w kształcie piramidy oraz Shwezigon Paya z największym przedstawieniem Buddy. Osobną dzielnicą jest Stary Pagan, w którym również znajduje się wiele interesujących miejsc. Turyści chętnie przyglądają się najstarszej budowli kompleksu wzniesionej nad brzegami rzeki Irawadi – Bupaya, podziwiają bramę  Tharabar oraz z zainteresowaniem zwiedzają hinduską świątynię Nathlaung Kyaung. Budowli historycznych i sakralnych jest znacznie więcej, dlatego na zwiedzanie Pagan warto zarezerwować odpowiednio dużo czasu.

Góra Popa – bardzo ważne miejsce kultu, słynące z organizowania festiwali ku czci Natów, czyli birmańskich bóstw. Na szczyt góry prowadzi 777 stopni. Powstała tam stupa poświęcona Buddzie, do której najlepiej dotrzeć z przewodnikiem. Kompleks świątyń jest dużych rozmiarów, dlatego na zwiedzanie warto zarezerwować więcej czasu. W wiosce u podnóża góry można spotkać wielu sprzedawców napojów, pamiątek i wyrobów tradycyjnej medycyny naturalnej. Natomiast z samej góry roztacza się niesamowity widok na okolicę.

Kiedy jechać do Birmy?
Sezon turystyczny w Birmie rozpoczyna się w listopadzie i trwa do lutego. Jest to najchłodniejszy okres z temperaturami oscylującymi pomiędzy 20-24 st. Temperatury w centralnej części kraju są przeważnie wyższe niż w okolicach Rangunu. Pora sucha trwa od marca do maja i wtedy temperatury osiągają najwyższe wysokości, natomiast pora deszczowa to okres między czerwcem a październikiem.

Jaka waluta obowiązuje w Birmie?
Kiat – jednostka walutowa Mjanmy. 1 kiat = 100 pia.

Jaki czas obowiązuje w Birmie?
W Birmie do czasu polskiego w okresie zimowym dodajemy 5 godz. 30 min..

Jakie pamiątki kupić w Birmie?
Zakup pamiątek zależy od zasobności portfela, ponieważ dostęp do rozmaitych towarów jest bardzo duży. Ciekawym pomysłem na prezent jest chociażby „thanaka”, czyli specjalna pasta w postaci niewielkich drewnianych klocków, którą Birmańczycy wykorzystują do malowania twarzy. Turyści chętnie kupują „longyi” - rodzaj spódnicy oraz charakterystyczny ubiór „paso” dla mężczyzn. Ceny zależą od jakości materiału i sposobu zdobienia. W wielu miejscach można kupić torby naramienne Szanów, ręcznie tkane i z długimi frędzlami. Popularną grą i rozrywką w Birmie jest Chinole, dlatego turyści chętnie kupują piłki rattanowe niewielkiego rozmiaru. Birmańskim talizmanem jest figurka sowy „zee kwet” symbolizująca szczęście, dobrobyt i powodzenie. Ze stuletniej tradycji wyrobu słynie parasol z Pathien, natomiast dzwonki i gongi widoczne w każdej birmańskiej świątyni można kupić na każdym targu. Popularną pamiątką są piaskowe obrazy malowane specjalnie dla turystów, które najlepiej nabyć w lokalnej pracowni, podobnie jak misterne wyroby z laki i bambusa. W sklepach pełno jest mis, talerzy, kubków i pudełek bogato zdobionych  scenami z życia Buddy. Warto rozglądnąć się za tapiseriami – zdobionymi tkaninami z wyszytymi krajobrazami, wizerunkami świątyń, zwierząt i rozmaitymi wzorami, dodatkowo zdobione koralikami, cekinami i kamieniami. Birma ma bogate złoża kamieni szlachetnych, dlatego warto zainteresować się tzw. „gołębią krwią” i innymi egzotycznymi kryształami. Ponadto turyści chętnie kupują wyroby z drewna tekowego (rzeźby, reliefy, pudełka, rozmaite podstawki) i tkaniny z lotosu.

Jakie ograniczenia celne są w Birmie?
Cło dotyczy zagranicznych środków płatniczych powyżej 2 tys. USD. Biżuteria, sprzęt elektroniczny i fotograficzny musi być ujęty w deklaracji celnej. Obowiązuje zakaz przywozu i wywozu waluty miejscowej, która można wymienić na bony płatnicze. Przy wyjeździe jedynie bony wykupione na kwotę wyższą niż 300 USD mogą być ponownie zamienione na walutę wymienialną. Istnieje zakaz wywozu lokalnych zwierząt, roślin i wyrobów z nich wykonanych, natomiast wywóz wizerunków Buddy wymaga uprzedniej zgody władz.

Jak poruszać się po Birmie?
W Birmie są dwa lotniska obsługujące połączenia międzynarodowe: w Rangunie oraz Mandalaj. Podróżowanie po kraju jest dosyć wymagającym przedsięwzięciem i większym wyzwaniem niż w innych krajach azjatyckich. Najpopularniejszym środkiem transportu jest autobus gwarantujący większą punktualność niż pociąg. Samochód z kierowcą organizują najczęściej hotele i agencje turystyczne, natomiast skuter można wynająć przeważnie w dużych miastach. Popularną wśród turystów środkiem transportu są promy rzeczne i rejsy szybkimi łodziami, a w miastach taksówki. W mniejszych miejscowościach można skorzystać z rikszy i powozu zaprzężonego w konie.

Jakie dokumenty są potrzebne w razie konieczności skorzystania ze służby zdrowia?
Opieka medyczna jest ogólnie dostępna. Wizyta u lekarza w szpitalu państwowym jest bezpłatna oprócz wykupienia lekarstw. Poziom świadczeń medycznych nie odpowiada europejskim standardom. W bardziej skomplikowanych przypadkach konieczny jest transport lotniczy do Bangkoku. Przed wyjazdem do Birmy warto wybrać się do przychodni chorób tropikalnych po wskazówki na temat profilaktyki zdrowotnej. Wykupienie polisy jest jednak zalecane w celu późniejszego dochodzenia zwrotu wydatków za leczenie, ewentualną opiekę lekarską w podróży do kraju itp. Zalecane jest również rozważenie wykupienia ubezpieczenia zapewniającego skuteczny profesjonalny lotniczy transport medyczny, który w sytuacji braku opieki medycznej w wielu przypadkach może uratować zdrowie i życie.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, gdyż woda z kranu nie jest zdatna do picia.

Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej: www.pis.gov.pl